පුංචි මාළුවා ලොකු මාළුවා ගැන නස්රුදින්ට කී රහස! අලුත්ම නස්රුදින් කතාවක්!

මේ දවස්වලට වෙළඳ පොළට නිකුත්වෙලා තියෙන මගේ අලුත් ම නස්රුදින් කතා පොතෙන් කතාවක් කියන්නයි, මේ හදන්නෙ. ඒත් අලුත් කතාවක් කීවට මේක නස්රුදින්ට පුංචි කාලෙ වෙච්ච දෙයක්. ‘හැදෙන ගහ දෙපෙත්තෙන් දැනේ’ කිව්ව වගේ පුංචි සන්දියෙදිත් නස්රුදින්‍ගෙ හැටියෙ වෙනසක් නෑ.

එක දවසක් පුංචි නස්රුදින් තනියම සෙල්ලම් කර කර ඉන්න කොට අම්මයි තාත්තයි දෙන්නා කුස්සියෙ වැඩක යෙදිලා හිටියා. එකපාරටම අම්මා තාත්තට මොකක්දෝ කිව්වා. අම්මගෙ කටින් නස්රුදින්ගෙ නම කියැවෙනවා ඇහුන හින්දා නස්රුදින් ලොකු ඕනෑකමකින් ඒ කතාවට ඇහුම්කන් දුන්නා. කුස්සිය පැත්තෙ වහලා තිබුනු දොරේ පැල්මකින් තමයි, පුංචි නස්රුදින්ට ඒ කතාව ඇහුනේ.

නස්රුදින්ගෙ අම්මා උයන ගමන් තාත්තාට මෙහෙම කිව්වා. ‘ඔන්න ඔයා ගෙනා මාළු කූරියො දෙන්න ම උයලා මම ලොකු මාළුවාව නස්රුදින්ට හොරෙන් අර ලී බංකුව යට හංගලා තිබ්බා. මං කෑම මේසෙට අරින්නේ පොඩි මාළුවාව විතරයි. නස්රුදින් රෑට කන්න ආවා ම අපි තුන්දෙනාම එකතුවෙලා ඒ පුංචි මාළු කූරියාව කාලා, නින්දට ගිහින් නස්රුදින්ට නින්ද ගියාට පස්සේ, අපි දෙන්න විතරක් නැගිටලා ලොකු මාළුවාව කමු.’ අම්මා තාත්තාට කිව්වා. තාත්තාත් ඒකට කැමති වුනා.

පුංචි නස්රුදින් ආයිත් සෙල්ලම් කරන්න පටන් ගත්තා. නොදැනීම රෑ වුනා.

ටික වෙලාවකට පස්සෙ තාත්තා නස්රුදින්ට කතා කළා. ‘පුතේ නස්රුදින් එන්න රෑට කෑම කන්න! අම්මා අද අපි තුන්දෙනාටම කන්න ලස්සන පුංචි මාළු කූරියෙක් උයලා තියෙනවා.’

පුංචි නස්රුදින් කියන පරක්කුවට කෑම මේසෙ තියෙන කාමරේට ගියා.

නස්රුදින්ගෙ අම්මා, තාත්තත් එක්ක කලින් කතා කර ගත්තු විදියට, පුංචි මාළු කූරියාව කෑම මේසෙට ගෙනත් තිබ්බා. අම්මා ඒ මාළු කූරියාව ගෙනත් තිබ්බ ගමන් ම පුංචි නස්රුදින් පැනලා ඒ පුංචි මාළු කූරියාව අතට ගත්තා. අතට අරන් කනට තියලා රහසින් මොනවද කිව්වා.

‘නැහැදිච්ච ළමයා! මොකක්ද ඔය කරන්නෙ? තියෙනවා! ඔය මාළු කූරියාව පිඟානෙන්. කන්න ගිහින් ඔය වගේ විකාර කරන්න එපා!’ තාත්තා සැරෙන් කිව්වා.

‘තරහ ගන්න එපා තාත්තෙ, මං මේ පුංචි කූරියාගෙන් වැදගත් ආරංචියක් දැන ගන්නයි කතා කළේ’ පුංචි නස්රුදින් කිව්වා.

‘මොකක්ද ඔයාට දැන ගන්න ඕනැවුනු ඔය තරම්ම වැදගත් කාරනාව, ඔය මාළු කූරියාගෙන්’ තාත්තා ඇහුවා.

‘තාත්තෙ, මට දැන ගන්න ඕනැවුනේ අර ‍ලොකු මාළු කූරියාගෙ නම මොකක්ද කියලයි’ පුංචි නස්රුදින් කිව්වා. ඒ කතාවට තාත්තා කලබල උනා. අම්මත් එහෙමයි. ඒත් ඒ වගක් නොවුන ගානට තාත්තා කතා කළා. 

‘මොකක්ද ඔය ළමයා මේ කියන්නේ? කොහේ ඉන්න ලොකු මාළු කූරියෙක්ද?’ තාත්තා ඇහුවා.

‘අර බයිබලේ කතාවක එන ජොනාව ගිලපු ලොකු මාළුවගෙ නම!’ පුංචි නස්රුදින් මොකුත් නො දන්න ගානට කිව්වා.

බයිබලයෙන් ප්‍රශ්නයක් කිව්වා ම ඔවුන් දෙන්නාට ළමයගෙ බොළඳකම ගැන හිනා ගියා. දෙන්නට දෙන්නා මුහුනට මුහුන බලාගෙන හිනා වුනා.

‘ඕනෑ දෙයක් අහපන්! ඉක්මනට මාළුවාගෙන්, අපට හොඳටෝම බඩගිනියි.’ ‍අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම එක විට ම කිව්වා.

පුංචි නස්රුදින් මාළුවාට මොනවාදෝ හෙමිහිට මිමුනුවා. ඊට පස්සේ මාළුවාව කනට තියාගෙන යමක් අහනවා වගේ මොහොතක් අල්ලා ගෙන හිටියා. ඊට පස්සේ මාළු කුරියාව හෙමින් සීරුවේ ආපහු පිඟානෙන් තිබ්බා. එහෙම තියලා අත් දෙක බැඳගෙන නුරුස්නා මුහුනක් හදාගෙන පිඟාන දිහා බලා ගෙන උන්නා.

‘දැනටමත් ඔයා අහපු ප්‍රශ්නෙ අපට කියලා ඉවරයි නෙ. ඉතින් කියන්නකො පුංචි මාළුවා ඔයාට දීපු උත්තරෙත් අපට දැන ගන්න!’ නස්රුදින්ගේ අම්මා එහෙම කිව්වෙ තමන්ගේ රහස එළි නොවිච්ච එක ගැන සතුටින්. ඒ වගේ ම පුංචි මාළු කූරියා දුන්න උත්තරේ මොකක් ද කියලා දැන ගැනීමේ බලවත් කුතුහලයෙන්.

පුංචි නස්රුදින් දුන්නේ මෙහෙම උත්තරයක්. ‘පුංචි මාළු කූරියා මට කිව්වා, ඒකට උත්තරේ එයා දන්නේ නෑ කියලා. ඒත් එයා මට කිව්වා, ලී බංකුව යට ඉන්නවා කියලා එයාට වඩා වැඩිමල්, එයාට වඩා ලොකු, එයාට වඩා මොළේ තියෙන, දැනුම් තේරුම් ඇති ලොකු මාළුවෙක්. එයා මගේ යාළුවෙක්. ඔයා එයාගෙන් අහන්න! සමහර විට එයාට පුළුවන් වේවි ඔයාගෙ ඔය ප්‍රශ්නෙට හරි උත්තරයක් දෙන්න.’

 - පර්සි ජයමාන්නගේ ‘නස්රුදින්ගේ අලුත් කතා’ නම් නවතම කෘතියෙනි.