එය මෙසේ සිදු විය.
රජුගේ නුවණ විමසනු සඳහා මහා ප‍්‍රඥාවන්ත තෙරුන් වහන්සේ නුවණැති රජුගෙන් ප‍්‍රශ්න ඇසූහ. ඇසූ ඇසූ ප‍්‍රශ්නයට නැණවත් රජු පිළිතුරු දුන්නේය.
”රජතුමනි, මේ ගසේ නම කුමක් ද?”
”මේ ගස අඹ නම් වේ”
”මේ ගස හැර තවත් අඹ ගස් තිබේද?”
”බොහෝ අඹ ගස් ඇත.”
”මේ අඹ ගසත් ඒ අඹ ගසුත් හැර තවත් ගස් තිබේද?”
”ස්වාමීනි, බොහෝ ගස් තිබේ. ඒවා අඹ ගස් නොවේ”
”ඒ අඹ ගසුත්, වෙනත් ගසුත් හැර තවත් ගස් තිබේද?
”ඇයි ස්වාමීනි, මේ අඹ ගස?”
”ඔබ ඥානවන්තයි මහ රජ. ඔබට නෑයෝ සිටිත්ද?”
”ස්වාමීනි, බොහෝ නෑයෝ වෙති”
”නෑයන් නොවන අයත් සිටිත්ද මහරජ?”
”නෑ නොවන අයද බොහෝ වෙති.”
”ඒ නෑයනුත් නෑ නොවන අයත් හැර තවත් අය සිටිත්ද?”
”ස්වාමීනි, මම?”
”ඉතා හොඳයි. ඉතා හොඳයි.” යනුවෙන් තෙරුන් වහන්සේ කීහ. රජු පණ්ඩිත බව දැන, නැණවත් තෙරුන් වහන්සේ නැණවත් රජුට චුල්ලහත්ථි පදෝපම සූත‍්‍රය දේශනා කළහ.
(උපුටා ගැනීම මහාවංස ප‍්‍රථම භාගය, මොග්ගල්ලාන සංස්කරණය. සිංහල අනුවාදය: අරුණ තලගල)
0 Comments